Wildeburg, je was te gek en na regen komt zonneschijn

Daar sta ik dan. Boven op een picknick tafel, twee warme armen die mij van achteren omhelzen, een hemel vol met sterren en duizenden mensen voor, naast en achter ons. Wildeburg Festival. Goldband treed op. “Dit is de langste nacht van ons leven, wij hebben dit verdiend. We dansen in de regen, totdat de zon ons ziet”, klinkt er door de boxen terwijl het podium gevuld is met lichtstralen en rook. Iedereen weet: het wordt een te gek optreden. Kippenvel. Want ze zingen precies dat wat we allemaal voelen. “We mogen weer, een nieuwe start. Niemand stopt dit brandend hart. Hier heb ik op gewacht.” Samen uit, nu kan het weer Huid op huid en nog een keer En zie dan hoe de avond ons verrast”

De rook verdwijnt en de jongens van Goldband nemen hun plek in op het podium. En ik trek die twee armen nog wat dichter om me heen. “Zullen wij vanaf nu gewoon altijd bij elkaar blijven?”, klinkt het achter me. Wat een geluk, wat een moment. Heb ik nu verkering? Ja ik heb verkering!

“Met liefde en in vol ornaat Niemand die hier ons iets maakt Wij zijn de makers van de nacht En de nacht, die is van ons”

Nou en of! Wie Wildeburg niet kent en wie Goldband niet kent mist wellicht een beetje het gevoel in dit verhaal. Maar tegen hen zou ik willen zeggen: koop een kaartje voor volgend jaar en hier alvast een nummertje van dit gouden bandje. De strekking van deze column? Als je mijn schrijfsels eerder hebt gelezen, weet je dat ik best een lastige tijd achter de rug heb. Een lange relatie die eindigde, corona, een toxische date periode, mijn mama die een hersentumor kreeg… En dat terwijl ik slecht met veranderingen omga, laat staan dit soort ingrijpende kwesties. Ik geloofde even helemaal nergens meer in. Niet in het leven, niet in de liefde. Maar dat kon niet de bedoeling zijn. Ik las 101 boeken, besloot weer te gaan daten en vooral om het leven te leven. Want morgen kan zo maar de laatste dag zijn. Hoe cliché ook, diepe dalen gaan gepaard met wijze lessen, zodat je vervolgens de pieken weer kunt vieren. Na regen komt zonneschijn. En voor zij die denken dat de zonnestralen op zijn, dat ze niet meer bestaan: Alles komt goed, zolang je vertrouwen houdt, blijft geloven en die twee schouders van je eronder gooit. Een aantal maanden geleden had ik het niet gedacht, maar geluk, liefde en vooral heel veel lol voeren weer de toon. Dankjewel Wildeburg, Goldband, alle leuke en lieve mensen, vrienden en dankjewel jij met je warme armen. Ik hoop dat je langer dan altijd blijft.