Het is zaterdagmiddag 13 uur, ik heb een afspraak bij de kapper onder mijn huis. Trap af, deur uit naar links en de eerst volgende deur weer naar binnen. Een strakke witte salon, maar toch ook knus. Geen standaard kapperszaak met stoelen op een rij en een grote spiegel voor je neus, maar een houten lange tafel waar je aan zit. Alsof je bij iemand in de keuken aanschuift, zoiets. Heel gemoedelijk en sfeervol. Ik kom er graag en niet enkel voor het korten van de puntjes, maar ook voor de gezelligheid. Janine en Maris, die de zaak samen runnen, kunnen net zo goed kletsen als dat ze kunnen knippen en kleuren. Ik neem plaats tussen alle kussens in de vensterbank. Terwijl ik wacht snuffel ik wat in een van de glossies, om ongemerkt de gesprekken in de stoel af te luisteren. Een vrouw van een jaar of 50 vertelt dat de struggels van veel leeftijdsgenoten overeenkomen met die van haar zoon van 23. “Gisteren tijdens een borrel in de stad kwam een vriend van mij met het nieuws dat hij zijn baan in de ICT op had gezegd om een houtbewerkingscursus te gaan volgen. Hij wilde toch meer met zijn handen werken”, zo vertelt ze. “Kom ik thuis, begint mijn zoon over het switchen van studie. Hij wilde toch iets praktischers gaan doen.” Maris antwoordt, en zegt dat ze dat geluid wel vaker hoort bij haar in de salon. Volwassenen die switchen en jongeren die geen keuze kunnen maken. “Vroeger noemde je zoiets een midlife crisis, maar die term lijkt een beetje achterhaald”, voegt Maris nog toe. “Achja, volwassen he? Wanneer ben je dat nu eigenlijk?”, reageert de dame. Terwijl ze het gesprek op subtiele wijze een open einde geeft, begint dit verhaal in mijn hoofd. Ja, heeft ze daar niet een heel goede vraag? Een vraag waar we blijkbaar allemaal, jong en oud, heel hard een antwoord op proberen te vinden, maar wat velen telkens niet lijkt te lukken. Ook mij niet. Zijn we te veel aan het zoeken naar iets dat misschien helemaal niet bestaat? Wellicht ooit heeft bestaan, maar met de jaren haar betekenis heeft verloren: Volwassen. Is volwassen zijn niets anders dan een weg zoeken in het leven? Iets wat we allemaal op een eigen manier doen en waar dus helemaal geen leeftijd, voorwaarden en eindpunt aan gebonden is. Ik besef me steeds vaker, onder andere door dit soort gesprekken, dat er geen moment komt dat je écht volwassen bent. Er komt niet een bepaalde dag waarop je het allemaal wel weet, uitgeleerd bent, voldaan, of zo plots ineens het leven met al haar verschillende facetten onder de knie hebt. Je alle levels des leven zo ineens uitspeelt. Toch suggereert de term volwassen dat wel. En het is de maatschappij die dat in stand houdt. Op je achttiende ben je volwassen volgens de wet, op je 21ste zijn je ouders niet meer verplicht voor je te zorgen, zo rond je 25ste zijn je hersenen uitgegroeid, 30 is een heel volwassen leeftijdsding, op je 40ste begint het leven, en op je 60ste is het pensioen inzicht, dan zit het wel gebakken met je levenservaring. Toch? En dan heb ik het nog niet eens gehad over de volwassen druk je bij het ouderschap kado krijgt. We denken bij al die mijlpalen dat we het punt van volwassenheid bereikt hebben, alles moeten weten, op orde hebben, maar die illusie maakt ons misschien juist wel ongelukkiger dan ooit. Althans, mij kan het soms sombere momenten bezorgen. Een zzp’er die maar een beetje doet en laat, het nooit zeker lijkt te weten, niet goed kan kiezen, en alsmaar toeleeft naar dat volwassen keerpunt...Onderweg geniet ik maar weinig, omdat de blik meestal gericht is op de toekomst, orde creeren, volwassen worden.
Terwijl de dame ons een fijn weekend wenst, neem ik plaats in de stoel. Met een kleine lach op mijn gezicht zucht ik even heel diep en zeg ik tegen mezelf: Het geeft helemaal niks Mirt, dat je het allemaal soms niet weet. Niemand weet het zeker. En al denk je het ooit zeker te weten, dan is de vraag altijd voor hoelang? En wie de term volwassen ooit heeft bedacht en daar van alles aan ophing, deed waarschijnlijk ook maar gewoon wat. “Koffie en knippen Mirt?”,vraagt Maris. “Goed plan”, antwoord ik zonder enige twijfel.
コメント