De volgende vraag is voor iedereen die denkt dat COVID-19 alweer is vertrokken. Voor iedereen die de maatregelen aan zijn of haar laars lapt: Waar is precies je discipline gebleven? Waar we tot een aantal weken geleden nog massaal aan het klappen waren voor al het hardwerkende zorgpersoneel, kraait nu geen haan meer naar een eventuele tweede golf. Het zal allemaal wel. Die anderhalve meter kan gestolen worden. Mondkapje? Ga fietsen. Op vakantie met het vliegtuig? Ja, vandaag nog! We willen van alles. We moeten van alles. Maar wat als dat gewoon even niet gaat? Wat als het nu beter is om maar heel even gewoon te doen. Een klein stapje terug, zodat we straks niet weer tien stappen terug hoeven te doen. Is dat nu zoveel gevraagd? Is dat nu zo ontzettend moeilijk? Blijkbaar wel. Blijkbaar zitten we liever hutje mutje in een vliegtuig richting la playa, liggen we maar wat graag weer zij aan zij op het strand en vinden we al dat schoonmaken maar gedoe. En ja het is soms vervelend. Het is soms iets meer gedoe dan dan we waren gewend. Onze vrijheid steekt iets anders in elkaar dan voorheen, maar dat wil niet zeggen dat we geen vrijheid meer hebben. En ja, er zijn fouten gemaakt door het kabinet. Ook het RIVM heeft uitspraken gedaan waar ze nu weer op terugkomt. En logisch ook. Ook voor hen was het nieuw. Ook voor hen was het een enorme uitdaging, in alle opzichten, om ons hier doorheen te leiden. Ga er maar aan staan. Dat ons vertrouwen in een Rutte of een Van Dissel iets is geschaad, snap ik volkomen. Maar waar is het vertrouwen in onszelf? Kan het merendeel van alle Nederlanders dan écht niet zelf bedenken hoe de vork in de steel zit, of op zijn minst zou kunnen zitten? Denken we daadwerkelijk dat we leven in een wereld vol complottheorieën? Dat alle maatregelen bedoeld zijn voor een ander doel dan onze gezondheid? Ik weet niet wat sommige mensen bezield, want hun drijft, maar ik weet wel dat het bij velen ontbreekt aan discipline. En ja de maatregelen zijn voor jongeren een hele uitdaging. Voor ouders met kinderen is het ook pittig. En ook voor de getroffen sectoren is het een zware tijd. Maar als we onze eigen verlangens, ons streven naar meer en beter zouden parkeren, zouden we samen bergen kunnen verzetten. Maar kunnen we dit? Kunnen we denken in oplossingen, in plaats van problemen? Ik ben bang van niet. En daarom pleit ik, vooral sinds afgelopen weken, voor een herinvoering van de dienstplicht. En dan doel ik niet op een vrijwillige variant. Ik pleit voor een gezonde, fitte, en vooral gedisciplineerde bevolking. Ik zie ineens allerlei interessante gevolgen die zo’n dienstplicht met zich mee brengt. Zo’n bevolking is een stuk goedkoper dan de huidige maatschappij die teveel verliezers en klagers produceert. Wat extra handjes aan het bed zijn overigens ook op korte termijn erg welkom gezien de tweede golf zich aankondigt. Daarbij lijkt het mij een mooie manier om segregatie tegen te gaan. Een oplossing voor het huidige racisme en discriminatie probleem wellicht. Het kan - voor jongens én meisjes- een bijdrage leveren aan het tegengaan van verschillen. Een jaar dienst bij de zorg of bij de politie zorgt daarnaast voor meer respect voor maatschappelijke instanties en verschaft inzicht in hoe een maatschappij functioneert. Wellicht is het dan ook eindelijk is afgelopen met het geweld jegens politie, handhavers en andere hulpverleners. De dienstplicht zal jongeren die het gevoel hebben niet mee te doen of nu gewoonweg geen kans krijgen, het gevoel geven dat iedereen gelijk is in Nederland. Laat een verwende knul uit Amsterdan-Zuid een paar weken op een slaapzaal liggen met een Marokkaanse jongen uit Zuid-Oost en het zal blijken dat ze allebei 18-jarige jongens zijn, met meer gedeelde interesses dan ze voorheen dachten. En ja, er zullen genoeg tegen dit idee zijn. De dienstplicht is niet voor niets ooit afgeschaft. Velen zagen het nut er niet meer van in. De Koude Oorlog was voorbij. De Berlijnse muur was gevallen en mensen hadden allang weer gewoon een baan. Massale ontduiking, gelanterfant op de kazernes en een slechte begeleiding waren het gevolg. Maar dat was in 1997. Een nieuwe Koude Oorlog staat inmiddels voor de deur. Protesten nemen toe, ongelijkheid leidt weer steeds vaker tot grote problemen en de waardering voor de maatschappij is bij velen ver te zoeken. Een nieuwe dienstplicht die voor meer onderlinge verbondenheid en begrip zorgt zou een zegen zijn. Juist nu.